Foto: Pixabay / Thomas Breher
Het virus en de overheidsmaatregelen om verspreiding tegen te gaan, zetten veel zaken op de pauzeknop; behalve de ontwikkelingen zelf. De actualiteit haalt iedere impressie in, keer op keer. Hoe dan ook, voor sommigen is het geen pauzeknop, maar een permanente stop.
door: Carinne Elion-Valter, D66 Brabantse Wal
Het verdriet slaat om ons de oren. Het corona-virus zal veel mensen zorgen geven over gezondheid, werk en de economische vooruitzichten van hun (eigen) bedrijf. De berichten uit Italië maken ongerust. Voor wie dat aangaat: wij wensen u heel veel sterkte. Tegelijkertijd geven deze rare tijden ook ruimte en aanleiding voor reflectie. Een paar gedachten.
Afhankelijk van positie en leeftijd wordt er wisselend gedacht over de ernst van het virus en de noodzaak van maatregelen. Het staat echter hoe dan ook vast dat het virus kwetsbaren raakt en zo het zorgsysteem overmatig belast. Het eerste doel is om de kwetsbaren te beschermen en het zorgsysteem niet vast te laten lopen. Wel levert dit het dilemma op hoe te voorkomen dat de economie en de samenleving ontwricht raken. Dat is de tragische keuze waarmee een voor het oog niet waarneembaar biologisch fenomeen ons allen confronteert. Nu en voor de toekomst. Hoe men dus ook denkt over het virus; de maatregelen moeten serieus worden genomen. Het is geen ‘griepje’.
Dat zo zijnde zitten er ook andere kanten aan het virus. Zo bieden het virus en de maatregelen een pauze in ons jachtige bestaan. Wie aan huis gekluisterd is, kan orde op zaken stellen en achterstallige projecten oppakken. Sommige zaken blijken minder belangrijk dan we dachten. Wat dit betreft: we vergeten wel eens dat gezondheid voorop staat. Het virus confronteert ons met de basis van ons leven.
Verder maakt het virus ons attent op het punt dat de nationale overheid echt belangrijk is. Niet de leiders van de grote bedrijven, maar de politieke leiders zijn nu gedwongen om het voortouw te nemen in regulering. De staat moet zich immers inspannen voor de volksgezondheid. Je kunt deze regulering niet aan de markt overlaten. De markt moet hier dienstbaar zijn. Het virus confronteert ons verder dat wetenschap van belang is en zet ook de pauzeknop op het wantrouwen tegenover onderzoek, feiten en deskundigheid. Het politieke debat moet dan gaan over de consequenties en de afwegingen. Politiseren en op de man spelen blijken niet bij te dragen aan de afweging over de oplossing. Ook maakt de situatie duidelijk dat er internationaal moet worden samengewerkt. De gezondheidsorganisatie van de Verenigde Naties (WHO) blijkt belangrijk. Ook in Europees verband moet er meer gebeuren wat betreft afstemming van beleid en stimulering van Europese farmacie. Het minuscule wezentje zet de pauzeknop op verhalen dat we het allemaal wel alleen af kunnen.
Dat blijkt ook op lokaal politiek niveau. De Bergse fracties hebben immers een proces in gang gezet om met elkaar de schuldpositie en politieke en bestuurlijke cultuur te verbeteren. Nood breekt de wet van ieder voor zichzelf. Het devies is nu om met elkaar tot oplossingen te komen. Verschillen van inzicht worden nu ingezet voor een beter resultaat en niet om elkaar negatief te benaderen. De corona-crisis versterkt dit besef nog eens.
Dat een crisis solidariteit en saamhorigheid kan versterken wordt ook nog zichtbaar in iets anders. Humor blijkt een bindende reddingsboei in verwarrende tijden. Italianen zingen elkaar vanaf hun balkonnetjes moed toe. Filmpjes en foto’s met grapjes en zelfspot circuleren op internet en in de social media. Het is bepaald troostrijk hoe inventiviteit en geestigheid hier boven komen drijven als verdeeldheid in de pauzestand staat. Als straks de zomer er weer is, moeten we ons dit blijven herinneren.
De Italianen redden zich eruit onder het devies ‘l’Italia non si ferma’, Italië gaat niet op slot. Houd moed en gebruik uw tijd zinvol. Denk om uw naasten, buren, vrienden en familie. Raad mensen aan om echt thuis te blijven. Bel vaker met ze en langer. Niets is zo belangrijk dan om in deze dagen contact met elkaar te houden.
“Columns en blogs betreffen een mening of idee van de auteur in kwestie. Natuurlijk staan we als redactie achter deze schrijvers, anders zouden we hun werk niet publiceren. Maar een tekst als deze hoeft niet per se onze journalistieke mening te vertegenwoordigen. Integendeel, wij worden ook graag ‘geprikkeld’ door columnisten en bloggers. Al proberen we onze algemene berichtgeving zo objectief mogelijk te houden.“